Gekopieerd

24 januari 2015  Sicarius Buitenland, Godsdienst & Levensbeschouwing, Oorlog, Politiek

SICARIUS

Een gedachte over “Wat motiveerde massamoordenaar Mladić?”
Pingback: BOINNK!!! | Welke lessen kunnen wij trekken uit de oorlog in het vml. Joego-Slavië?
Op 16 mei 2012 begon het proces tegen de voormalig Bosnisch-Servische generaal Ratko Mladić. In Nederland wordt Mladić vooral herinnerd als iemand die een hoofdrol speelde in het bloedbad van Srebrenica. De man heeft de Nederlandse overheid alsook het leger ernstig in de verlegenheid gebracht. Meer weten we echter niet over hem, evenals de Joegoslavische Burgeroorlog in het algemeen. Veel Serviërs zien Mladić tot op de dag van vandaag als een held. Komt dit omdat alle Serviërs bloeddorstige mensen zijn? Natuurlijk niet. Wat bracht Mladić ertoe het bloedbad aan te richten? Wie de oorlogen in Bosnië en Kosovo aandachtig bestudeerd, zal angstvallig veel overeenkomsten vinden met de huidige situatie in de moslimwereld.

De val van de multiculturalistische heilstaat

Vanaf 1953 werd Joegoslavië bestuurd door de oud-partizaan Josip Broz Tito. Joegoslavië bestond uit de staten Slovenië, Bosnië en Herzegovina, Kroatië, Servië, Montenegro en Macedonië. Verder waren er christenen, Joden en moslims woonachtig. Tito stond voor de moeilijke taak het etnisch- en religieus diverse Joegoslavië bij elkaar te houden, wat hem overigens redelijk goed lukte. Toch zou Joegoslavië dezelfde weg bewandelen als vele andere socialistische staten. Om een socialistische staat draaiende te houden is namelijk een sterke en totalitaire leider nodig.

In 1980 overleed Tito, wat tegelijkertijd het verval van socialistisch Joegoslavië inluidde. Oude wonden gingen weer open. Decennia van socialisme bleken niet in staat te zijn geweest de tegenstellingen tussen de etnische en religieuze groepen te doen vergeten. De spanningen liepen uit op oorlog die in het begin van de jaren ‘90 uitbrak.

Mladić werd geboren in het dorp Božanovići, dat tegenwoordig in Bosnië-Herzegovina ligt. Hij diende in het Joegoslavische leger en wist na verloop van tijd te promoveren tot een steeds hogere rang. In 1991 werd Mladić gepromoveerd tot majoor-generaal. In het zelfde jaar kwam hij ook voor het eerst in actie tegen de Kroaten, die vochten voor onafhankelijkheid.

In 1992 verklaarde Mladić’ geboorteland Bosnië zich onafhankelijk, een actie waar hij absoluut niet achter stond. De onafhankelijkheid werd uitgeroepen door de Bosnische moslims. Mladić was etnisch Servisch en wilde dat Bosnië onderdeel zou blijven van Joegoslavië. Niet al te veel later verklaarden de Serviërs woonachtig in Bosnië zich onafhankelijk, en riepen de Republika Srpska uit. Mladić werd benoemd tot leider van de Servische troepen in Bosnië.

Oude wonden

Om de spanningen tussen de religieuze- en etnische groepen in de Balkan te begrijpen, moet de geschiedenis van het gebied nauwkeurig bestudeerd worden. We weten dat na de dood van Tito de Joegoslavische politiek en het leger gedomineerd werden door etnische Serviërs, die overigens orthodox zijn. De Kroaten (katholiek), Bosniërs (Slavische moslims) en de inwoners van Kosovo (Albanese moslims) waren het niet eens met de Servische dominantie. Dit leidde tot de onafhankelijkheidsverklaringen van verschillende Joegoslavische staten, met als gevolg dat de oorlogen uitbraken.

De spanningen tussen de Serviërs en Kroaten bestaan al meer dan een eeuw. Voor en tijdens de Eerste Wereldoorlog wilden de Serviërs dat Kroatië deel uitmaakte van Groot-Servië. Hier waren de Kroaten op tegen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Kroatië bestuurd door de dictator Ante Pavelić, die goede banden onderhield met Nazi-Duitsland. Pavelić begon campagnes van etnische zuivering tegen de Serviërs woonachtig op Kroatisch grondgebied. Verder richtten de Kroaten ook slachtingen aan onder de Joden en zigeuners.

De islamitische gemeenschap in de Balkan is een overblijfsel van de Ottomaanse overheersing. De Ottomanen betraden de regio voor het eerst in 1371 en werden pas voorgoed verjaagd in 1815. Onder Ottomaanse overheersing mochten christenen en Joden hun geloof belijden, hoewel ze door het leven moesten gaan als tweederangsburgers (zgn. Dhimmi’s). Dit zorgde ervoor dat een gedeelte van de bevolking in de Balkan er voor koos zich te bekeren tot de islam. Anderen werden gedwongen zich te bekeren.

Toen het Ottomaanse Rijk in verval raakte, verdween langzamerhand ook de dominantie van de islam uit het gebied. Christenen en Joden hoefden niet langer als Dhimmi’s door het leven te gaan. Na honderden jaren van islamitische overheersing is het begrijpelijk dat er wantrouwen bestond tussen de verschillende religieuze- en etnische groepen.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben veel Bosnische moslims gecollaboreerd met Nazi-Duitsland. Zo ontstonden er twee SS-divisies die geheel bestonden uit Bosnische moslims. Deze divisies hebben actief deelgenomen aan etnische zuiveringen op Joden en Serviërs. Veel van deze SS-leden vluchtten na de oorlog naar Duitsland en het Midden-Oosten. Sommigen namen na de oorlog nog actief deel aan het aanrichten van bloedbaden onder Joden in het Midden-Oosten, in dienst van islamitische regimes

Eenzijdige berichtgeving

In het westen leren wij dat de Serviërs de aanstichters van de oorlog waren en de moslims de grote slachtoffers. Dit beeld is voornamelijk door de westerse media in het leven geroepen. Ook zal de Srebrenica affaire, waarbij Nederland alsook de Verenigde Naties vernederd werden door de Serviërs, een grote rol spelen. Natuurlijk valt niet te ontkennen dat de Serviërs oorlogsmisdaden hebben begaan. Niemand vraagt zich echter af waarom Mladić besloot opdracht voor het bloedbad te geven.

Al vrij snel na de onafhankelijkheidsverklaring van Bosnië, begonnen moslims dorpen met etnisch Servische bevolkingen aan te vallen. Tussen 1992 en 1995 zijn er zeker 150 dorpen in de omgeving van Srebrenica aangevallen. Bij deze aanvallen werden zeker 3000 Serviërs vermoord. Velen waren gemarteld voor hun executie. Naser Orić, een officier in het Bosnische moslimleger, kwam met het idee de Serviërs aan te vallen op orthodoxe feestdagen. Het plan wierp zijn vruchten af, de nietsvermoedende en feestvierende Serviërs werden verrast, met vele doden als gevolg.

De manschappen van het Bosnische moslimleger gebruikten Srebrenica regelmatig als uitvalsbasis. Vanuit Srebrenica werd dus het plunderen, uitmoorden en verbranden van Servische dorpen gecoördineerd. Srebrenica was dus lang niet zo’n onschuldig stadje als de westerse media ons wilde doen geloven. De Serviërs wilden wraak en besloten alle moslimmannen van Srebrenica uit te moorden. Vreemd genoeg wordt ons nooit de aanleiding voor de moordpartij uitgelegd.

Internationale jihad

Buitenlandse strijders waren volop betrokken bij de oorlog. De Bosniërs konden rekenen op de steun van fundamentalistische moslimstrijders uit de Arabische wereld. Waarschijnlijk hebben enkele duizenden buitenlandse jihadi’s aan de strijd deelgenomen. Iran voorzag de Bosniërs van (zwaar) wapentuig. Ook leden van de Iraanse Revolutionaire Garde alsook Hezbollah hebben aan de zijde van de Bosniërs gevochten. Het westen, dat op de vernietiging van socialistisch Joegoslavië uit was, heeft niks gedaan om deze buitenlandse steun en strijders tegen te houden.

Niemand minder dan Osama bin Laden heeft de Bosniërs gesteund. Hij heeft de Bosnische manschappen aangevuld met internationale jihadstrijders en hen voorzien van geld. Bin laden had vele contacten opgedaan gedurende de Sovjet-Afghaanse oorlog, die slechts enkele jaren eerder eindigde. Veel van deze oud-Mujahideen waren bereid wederom de wapens op te nemen, deze keer in Europa.

In 1993 verkreeg bin Laden een Bosnisch paspoort via de Bosnische ambassade in Wenen. Volgens sommige bronnen heeft hij het land zelfs tot tweemaal toe bezocht. Twee vliegtuigkapers van de aanslagen op 11 september in New York en Washington, Khalid al-Mihdhar en Nawaf al-Hazmi, hadden ook in Bosnië gevochten. De Amerikanen waren zich er van bewust dat Al-Qaeda betrokken was bij de oorlog in Bosnië, wat blijkt uit verslagen van de journalist Jim Lehrer en terrorisme expert Evan F. Kohlmann. De VS liet Al-Qaeda simpelweg zijn gang gaan, omdat de ondergang van socialistisch Joegoslavië nou eenmaal belangrijker was.

Er zijn ook veel overeenkomsten in oorlogsmisdaden zichtbaar, die vaak met jihad gepaard gaan. De onthoofdingen en andere gruwelijke executies die ISIS en Al-Qaeda toepassen zijn niks nieuws. Gedurende de Joegoslavische oorlogen zijn er Serviërs op grote schaal onthoofd. Andere Serviërs werden levend verbrand. In enkele gevallen vielen ook kinderen slachtoffer tot dit soort executies. De westerse media heeft deze feiten bewust achtergehouden, om onze “bondgenoten” niet in een kwaad daglicht te stellen. Wie de gruwelen met eigen ogen wil zien, kan op deze website terecht.

De oorlog in Bosnië was overigens niet het enige conflict waarbij de buitenlandse strijders betrokken waren. In 1997 brak er oorlog uit in Kosovo, wat wederom buitenlandse strijders aantrok. De meeste vrijwilligers waren afkomstig uit Albanië en de Arabische wereld, maar ook uit West-Europese landen als België, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk. De aantrekkingskracht die islamitische brandhaarden uitoefenen op moslims wereldwijd is dus ook geen nieuw fenomeen.

Het westen heeft de gehele oorlog aan de kant van de moslims gestaan. Vooral de Verenigde Staten (VS) en Duitsland speelden leidende rollen. Een artikel uit 2002 toont aan dat de VS, in samenwerking met islamitische regimes, de Bosnische moslims voorzien hebben van wapens. Nadat Duitsland weer herenigd was door de val van de muur, kwam het land te zitten met een overschot aan wapens. De Duitsers hebben voor miljoenen euro’s aan wapentuig geschonken aan de Bosniërs. In 1999 bombardeerde de NAVO Servië drie maanden lang, waarbij duizenden Serviërs om het leven kwamen.

Het steunen van moslimstrijders was overigens geen nieuw fenomeen. Enkele jaren voor de aanvang van de Joegoslavische oorlogen, steunde het westen de Mujahideen in Afghanistan die vochten tegen de Russen. Het draaiboek Afghanistan is in voormalig Joegoslavië dus opnieuw toegepast.

Alleen de Serviërs moeten boeten voor het uitbreken van de oorlog, dit zien we terug bij de rechtszaken van het Joegoslavië-tribunaal. Bijna drie kwart van alle veroordeelden zijn Serviërs. De rechtszaak tegen Naser Orić, die opdracht gaf voor het uitmoorden van vele Servische dorpen, bleek een showproces te zijn. Hij werd veroordeeld tot slechts twee jaar cel.

Conclusies

Wat kunnen we concluderen uit deze feiten?

Het bloedbad van Srebrenica was geen spontane actie van moslimhaat door de Serviërs. Het was een represaille. Srebrencia fungeerde als uitvalsbasis voor radicale moslimstrijders die Servische dorpen in de omgeving uitmoordden.
Het doel van de westerse steun aan Bosnische en Albanese moslims was niet om ze te behoeden voor genocide. Het hoofddoel was de vernietiging van socialistisch Joegoslavië. Om dit proces te bespoedigen werden radicaal islamitische groeperingen getolereerd en zelfs gesteund.
Tegenwoordig vormt het internationaal jihadisme een substantieel gevaar voor onze samenleving. Westerse overheden doen alsof dit een nieuw fenomeen is. Dit is een leugen en getuigt van hypocrisie. Gedurende de Sovjet-Afghaanse oorlog evenals de Joegoslavische oorlogen, werd het jihadisme door het westen als wapen gebruikt om socialistische regeringen omver te werpen.
De Serviërs hebben in veel gevallen gestreden tegen radicaal islamitische strijders. Het westen doet momenteel het zelfde in Afghanistan, Irak en Syrië. Vaak voerden de Serviërs dus een juiste strijd.
De westerse media hebben aan zeer eenzijdige berichtgeving gedaan om de Serviërs te demoniseren. Er is alleen gefocust op de oorlogsmisdaden van de Serviërs, terwijl alle partijen zich hieraan schuldig hebben gemaakt. De oorlogsmisdaden van de moslims zijn genegeerd, omdat zij de “goede” partij en de slachtoffers moesten voorstellen.
Er bestaat een connectie tussen de Sovjet-Afghaanse oorlog, de Joegoslavische oorlogen, Bin Laden’s Al-Qaeda en de aanslagen van 11 september. De VS en andere westerse staten hebben tijdens meerdere conflicten samengewerkt met de mujahideen en islamitische regimes. Zij hebben de positie van de radicale islam verstevigd en weten meer van dit soort organisaties af dan zij ons vertellen.
Het Joegoslavië-tribunaal is partijdig ingesteld en bestraft vrijwel alleen Serviërs. Bosnische en Albanese oorlogsmisdadigers zijn weggekomen met (zeer) lage straffen. Het tribunaal creëert daarmee een valse waarheid die Servië aanwijst als enige verantwoordelijke voor de oorlog.
Tegenwoordig bestaat Joegoslavië niet meer en wordt er hard gewerkt de onafhankelijke staten te integreren in Europa. Op 1 juli 2013 werd Kroatië lid van de EU en de onderhandelingen voor een Servisch lidmaatschap begonnen op 21 januari 2014. De voorwaarden voor een Servisch lidmaatschap zijn zwaar. Onder deze voorwaarden valt onder andere het erkennen van het Joegoslavië-tribunaal. De meerderheid van de Serviërs erkent dit tribunaal niet. Door het erkennen als voorwaarde te stellen, dwingt de EU Servië indirect de schuld voor de oorlog op zich te nemen.

Uit de oorlog kwamen ook twee nieuwe staten voort, waar de islam (net als in de Ottomaanse tijd) wederom de dominante religie is: Bosnië-Herzegovina en Kosovo. Uiteraard worden deze twee landen ook klaargestoomd voor EU-lidmaatschap en ontvangen financiële steun om dit proces te versnellen.

Hoewel de Joegoslavische oorlogen al lang afgelopen zijn, betekent dit niet dat de problemen zijn opgelost. Radicaal islamisme is nog steeds een wijdverspreid probleem in de Balkan en kent zelfs een opleving. Veel buitenlandse strijders zijn na de oorlog in Bosnië en Kosovo achtergebleven en hebben aldaar een leven opgebouwd. Verder vertrekken er tegenwoordig relatief veel mensen uit de landen om deel te nemen aan de strijd in Syrië. De visumplichten voor Albanië en Bosnië zijn opgeheven. De visumplicht voor Kosovo is versoepeld. Wat voor rol zullen de landen gaan spelen in het almaar federaliserende Europa?